Henk Kaijer (1929)

Gelukkig zijn de ontwikkelingen in het materiaal enorm groot geweest

Colostoma sinds 1987

‘Eerst kreeg ik een ileostoma, ik was 58 jaar toen. Maar die moest na zeven maanden wegens lekkages en een buikvliesontsteking weer verwijderd worden. Aanvankelijk dachten ze dat ik simuleerde, maar ik was echt doodziek. Mijn vrouw was hoofdzuster, dus ik wist wel in theorie wat een stoma was. Maar de vorige bewoner van het huis waar ik nu woon, had vroeger een stoma en die man stonk als de hel, dus dat was wel een beetje een schrikbeeld. Maar je krijgt het en dan moet je ermee verder, al heb ik wel gehuild hoor.

Al in het ziekenhuis leerde ik, met mijn vrouw erbij, hoe het stomamateriaal moest worden vervangen. In het begin was ik daar wel een beetje bang voor en eerlijk gezegd ben ik er na al die jaren nog steeds niet helemaal aan gewend. Het heeft met ontlasting te maken hè, dat is niet prettig en het hoort niet op die plaats te zitten. Ik durf ook niet op vakantie te gaan. Gelukkig zijn de ontwikkelingen in het materiaal enorm groot geweest. Ik heb nu zo’n kaasplak die helemaal flexibel is en de stoma afsluit als een oester, dat is geweldig. Gelukkig, want in het begin heb ik echt wel eens ongelukjes gehad. Vooral tegen de nachten zag ik op.

Dat ik zelf de materialen kan kiezen, vind ik heel erg belangrijk. Ik vraag ook wel eens aan mijn dochter, zelf ook verpleegkundige, of er weer wat nieuws is. Dat is meermalen zo en ze geeft het me dan ook altijd om het uit te proberen. En er zitten echt wel regelmatig dingen tussen die een verbetering voor me zijn. Dat zag ik niet altijd direct hoor, want je moet er toch wel aan wennen. Stomamateriaal met een venster dat de geur tegenhoudt bijvoorbeeld. Ik was aanvankelijk bang dat een ander het dan tóch zou ruiken, maar na die eerste aarzeling heb ik het alsnog geprobeerd. Je wordt vindingrijk na al die jaren.’