Wim Hardenbol
(1932)
Ik was bang dat het zou gaan stinken of dat zo’n zakje op een ongelegen moment open kon barsten, maar als je merkt dat het goed gaat, leer je om die angst van je af te zetten
Colostoma sinds 1997
‘De internist zei voorafgaand aan de operatie – ik had beginnende darmkanker – tegen me: “U wordt honderd”. Toch heb je de consequenties nog niet door als je verteld wordt dat je verder door het leven zult moeten met een stoma. Aan de ene kant vind ik dat ik er goed vanaf gekomen ben, er zijn ergere dingen. Maar aan de andere kant: het is wel lastig. Ik was bang dat het zou gaan stinken of dat zo’n zakje op een ongelegen moment open kon barsten, maar als je merkt dat het goed gaat, leer je om die angst van je af te zetten. Zelfs met een stomazakje in een bubbelbad gaan is geen probleem, heb ik gemerkt. Ik ben dus nuchter onder het feit dat ik een stoma heb. Tijdens stomabijeenkomsten spreek ik wel eens mensen die er gedeprimeerd van raken. Dat heb ik gelukkig nooit gehad en mijn vrouw ook niet.
In de loop der jaren heb ik heel wat stomamaterialen uitgeprobeerd. Het tweedelige systeem dat ik kreeg om te wennen, vond ik niet fijn. Het was veel te dik op mijn buik. Het eendelige systeem dat ik nu heb is veel platter en is bovendien eenvoudig aan te brengen en te verwijderen. Huidklachten heb ik nooit gehad. Wel had ik een poosje terug een uniek probleem: het zakje scheurde open aan de lasnaad. De directeur van het stomabedrijf kwam nog bij me langs om hier alles over te horen, want dat had hij nog nooit meegemaakt.
Ik werkte bij defensie en ging dus met 55 jaar met pensioen. Tijd om leuke dingen te doen, dus kochten we een boot en een caravan. Toch hebben we die boot inmiddels weer moeten verkopen, het was lichamelijk niet meer op te brengen het onderhoud daarvan te doen. In plaats daarvan maken we nu meerdere keren per jaar kortere of langere vakantiereizen. Ook dat is vrijheid en die vind ik op alle fronten belangrijk. Ook de vrijheid om zelf mijn stomamaterialen te kiezen dus. Ik begrijp de discussie over die inperking van die vrijheid op zich wel – om me heen zie ik mensen die tien keer per dag van zakje wisselen en daar zal het mee te maken hebben. Zelf gebruik ik er in principe een per twee dagen. Dan moet ik toch zelf kunnen blijven kiezen welke zakjes ik gebruik lijkt mij.’