Leo de Fouw
(1936)
Ik ben daarna nooit meer van materiaal verwisseld en dat wil ik nooit meer ook
Urinestoma sinds 2010
‘Het is nu zes jaar geleden dat ik voor het eerst met blaasklachten bij de uroloog kwam. Ik heb al eerder een operatie gehad, maar bij een volgende controle was het goed mis. Mijn blaas en prostaat moesten volledig worden verwijderd, want de kanker was vanuit de blaas uitgezaaid. Ik wist wel dat een stoma een “uitlaat” op je lichaam was, maar het eerste plaatje dat ik ervan zag vond ik eigenlijk maar een vieze bedoening. Ik durfde het daarom ook eigenlijk niet eens aan te raken. Maar ik kreeg goede uitleg van de stomaverpleegkundige en dan wen je er toch snel aan. In het ziekenhuis kreeg ik een dubbel systeem aangemeten waarvan zij dachten dat het goed voor mij was. Maar ik heb een beetje een buik en die stoma valt precies in een plooi, zodat de wanden kunnen loslaten. In het ziekenhuis had ik al snel een lekkage en ik zei: ik ga niet naar huis voordat ik de stomaverpleegkundige weer heb gesproken. Maar die stelde me gerust door te zeggen dat het materiaal toch echt goed moest zijn en dat ik veilig naar huis kon.
De eerste nacht thuis was het meteen bingo. Ik belde naar het ziekenhuis en werd verwezen naar zo’n bedrijf dat iemand naar je huis stuurt. Toen die er was, was het probleem in een half uur opgelost. Met het systeem dat ik nu heb, gaat het heel goed. Natuurlijk heb ik heus nog wel eens een probleempje, maar een pleister kan ook los gaan dus waarom zou de plakrand van een stoma dat niet kunnen. Ik ben blij dat ik nog leef en dat ik er gewoon mee vooruit kan.
Ik ben daarna nooit meer van materiaal verwisseld en dat wil ik nooit meer ook. Ik schaam me wel eens als ik de rekening van de zorgverzekeraar zie, maar ik kan nu eenmaal niet zonder. Vrijheid van keuze voor stomamateriaal is belangrijk voor me, net als vrijheid van ziekenhuiskeuze. Ik kijk ook ieder jaar heel goed naar de verzekeringspremies waaruit ik kan kiezen. En als ik hoor dat een zorgverzekeraar mij vanwege geld tot iets wil verplichten, dan gaan mijn stekels omhoog staan.’